ការព្យាបាលដោយកោសិកាដើមចំពោះការបាត់បង់ការស្តាប់ របកគំហើញវិទ្យាសាស្ត្រថ្មីៗបានបង្ហាញថាការព្យាបាលដោយកោសិកាដើមអាចព្យាបាលការបាត់បង់ការស្តាប់ ការពិតកោសិកាដើមរន្ធត្រចៀកអាចត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្កើតកោសិការោមថ្មីជាយថាហេតុនាំឱ្យមានសម្លេងប្រសើរឡើង។ កោសិការន្ធត្រចៀកទទួលខុសត្រូវក្នុងការបំលែងរលកសំលេងទៅជាកម្លាំងសរសៃប្រសាទ ឬសញ្ញាអគ្គិសនីដែលបន្ទាប់មកត្រូវបានបញ្ជូនទៅក្នុងខួរក្បាលដើម្បីបង្កើតអារម្មណ៍ស្តាប់ដែលហៅថាកោសិការោម។ ការព្យាបាលដោយប្រើកោសិកាដើមអាចជួយផលិតកោសិកាត្រចៀកខាងក្នុងសំខាន់ៗដើម្បីស្តាប់។ តាមពិតមូលហេតុមួយក្នុងចំណោមមូលហេតុដែលធ្លាប់ជួបបំផុតនៃការបាត់បង់ការស្តាប់គឺកោសិការោមត្រូវខូច។ ធ្វើយ៉ាងណាទើបយើងអាចស្តាប់បាន? រន្ធត្រចៀកគឺជារចនាសម្ព័ន្ធសំខាន់មួយនៅខាងក្នុងត្រចៀក។ វាប្រមូល និងដឹកនាំរំញ័រមុនពេលបំលែងវាទៅជាកម្លាំងសរសៃប្រសាទ។ កោសិការោមនៅខាងក្នុងត្រចៀកគឺទទួលខុសត្រូវក្នុងការទទួលបានការរំញោចចេញពីអង្គធាតុរាវដែលរំញ័រនៅក្នុង រន្ធត្រចៀក ។ កោសិការោមផ្សេងៗគ្នាទទួលការរំញោចពីប្រេកង់រំញ័រសំឡេងផ្សេងៗគ្នា។ សរសៃប្រសាទដើមតាមសរសៃប្រសាទ រន្ធត្រជាក់ (សរសៃប្រសាទសោតវិញ្ញាណ) ដឹកនាំការរំញ័រទៅកាន់តំបន់ខួរក្បាលដែលពាក់ព័ន្ធនឹងមុខងារសោតវិញ្ញាណ។ យើងមានបញ្ហាអំពីការស្តាប់នៅពេលកោសិការោមនៅខាងក្នុងត្រចៀកត្រូវងាប់ ឬខូច។ បញ្ហានៃការស្តាប់អាចត្រូវបានព្យាបាលដោយកោសិកាដើម កន្លងហើយមិនយូរប៉ុន្មាន មិនមានវិធីដើម្បីជំនួសកោសិការោមដែលត្រូវខូច ឬងាប់ទេ។ ការរកឃើញកោសិកាដើមរន្ធត្រចៀកបានជួយឱ្យអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាចព្យាបាលការបាត់បង់ការស្តាប់ដែលបណ្តាលមកពីកោសិការោមត្រូវខូច ឬងាប់។ ប្រការទាំនេះរួមបញ្ចូលទាំងបញ្ហានៃការស្តាប់ដោយសារតែ៖ បញ្ហាហ្សែន ថ្នាំមួយចំនួន ការឆ្លងមេរោគត្រចៀក ការធ្វើឱ្យមានសម្លេងរំខានហួសកម្រិត បញ្ហាសរសៃឈាម ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ ការខូចខាតរចនាសម្ព័ន្ធនៃការស្តាប់ Presbycusis (បញ្ហានៃការស្តាប់នៅវ័យចាស់) និង ជំងឺ Meniere ។ កោសិកាដើម និងការស្រាវជ្រាវថ្មីក្នុងការព្យាបាលការបាត់បង់ការស្តាប់ កោសិកាដើមរន្ធត្រចៀកអាចអភិវឌ្ឍកោសិការោមទាំងឡាយដែលត្រូវខូច ឬងាប់។ កោសិកាដើម រន្ធត្រចៀកទាំងនេះ មានទីតាំងនៅខាងក្នុងត្រចៀក ហើយពួកវាផ្ទុកហ្សែនដែលត្រូវការជាពិសេសសម្រាប់ការស្តាប់របស់យើង។ ថ្មីៗនេះអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាចអភិវឌ្ឍ និងជួសជុលកោសិការោមត្រចៀកកណ្តុរដែលរងការខូចខាតដោយការរងរបួសសម្លេងរំខានបានសម្រេច។ នេះជាលើកទីមួយហើយដែលអ្នកស្រាវជ្រាវបានបង្កើតកោសិការោមឡើងវិញនៅក្នុងត្រចៀករបស់សត្វដោយបានជោគជ័យ។   ព្យាបាលបាត់បង់ការស្តាប់ដោយកោសិកាដើម បញ្ចូលកោសិកាដើម៖ កោសិកាដើមត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងឈាមរបសស់អ្នកជំងឺ។ ការព្យាបាលការបាត់បង់ការស្តាប់ចំពោះទារកទើបនឹងកើតបានបង្កើតនូវរបកគំហើញជាក់លាក់។…

ព្យាបាលជំងឺសរសៃប្រសាទដោយកោសិកាដើម កោសិកាដើមគឺជាកោសិកាដែលមានសមត្ថភាពលូតលាស់ទៅជាកោសិកាផ្សេងៗគ្នានៅក្នុងខ្លួនរបស់យើង។ ពួកវាជួយបំពេញកោសិកាផ្សេងទៀតដរាបណារាងកាយនៅរស់ដោយការបែងចែកដោយគ្មានដែនកំណត់ និងដើរតួជាប្រព័ន្ធជួសជុលនៃរាងកាយ។ កោសិកាដើមអាចបែងចែកជាប្រភេទកោសិកាដើមផ្សេងៗគ្នា ឬបែងចែកប្រភេទកោសិកាជាក់លាក់មួយដែលមានមុខងារជាក់លាក់ដូចជាកោសិកាខួរក្បាល ឬសាច់ដុំ។ កោសិកាដើមត្រូវបានប្រមូលជាធម្មតាមុនការព្យាបាលដោយកាំរស្មី ឬការព្យាបាលដោយប្រើគីមីព្រោះវាអាចខូចខាតដោយសារការព្យាបាលទាំងនោះ។ បន្ទាប់ពីការព្យាបាលត្រូវបានបញ្ចប់កោសិកាទាំងនេះត្រូវបានចាក់បញ្ចូលទៅក្នុងខ្លួនវិញ។ នៅក្នុងបណ្តាថាកខណ្ឌខាងក្រោម យើងខ្ញុំយោងទៅលើការព្យាបាលតាមប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទផ្សេងៗជាមួយនឹងការព្យាបាលដោយកោសិកាដើម៖ ជំងឺ Parkinson ជំងឺ Parkinson នៅហៅថាជំងឺ PD កើតឡើងនៅពេលកោសិកាសរសៃប្រសាទ ដែលគេហៅថា neuron ត្រូវខូចខាត ឬងាប់។ រោគសញ្ញាសំខាន់ៗលេចឡើងក្នុងការទន្ទឹមជាមួយនឹងការថយចុះនៃការរំភើបនៅក្នុងតំបន់ សំបកខួ ដែលស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ ganglia basal ។ ជាធម្មតាបញ្ហានេះត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការថយចុះនៃការបង្កើត និងផលិត dopamine នៅក្នុង dopaminergic នៃសរសៃប្រសាទកណ្តាល (ជាក់ស្តែងនោះគឺ substantia nigra) ។ រោគសញ្ញាបន្ថែមដូចជាការច្របូកច្របល់នៃបញ្ហាការយល់ដឹងកម្រិតខ្ពស់ និងបញ្ហាភាសាមិនច្បាស់។ PD ជាជំងឺរ៉ាំរ៉ៃដែលកើតឡើងដោយឯកឯង ឬក្នុងករណីបន្តបន្ទាប់ មូលហេតុនៃជំងឺនេះអាចបណ្តាលមកពីការពុលនៃថ្នាំមួយចំនួន ការរងរបួសក្បាល ឬជំងឺដទៃទៀត។ បច្ចុប្បន្ននេះ ការព្យាបាលដោយកោសិកាដើមត្រូវបានគេចាត់ទុកដើម្បីផ្តោតកោសិកាសរសៃប្រសាទដែលខូចខាត ដើម្បីគាំទ្រដល់ការបង្កើតកោសិកាសរសៃប្រសាទផលិត dopamine ថ្មី។ លើសពីនេះទៀត កោសិកាដើមអាចបញ្ចេញ cytokine ដែលជាសារធាតុគីមីធម្មជាតិ និងអាចជួយកោសិកាដើមមានភាពខុសប្លែកគ្នាទៅនឹងកោសិកាសរសៃប្រសាទផលិតដូប៉ូមីន។ ការព្យាបាលសរសៃប្រសាទសម្រាប់អ្នកជំងឺដែលមានជំងឺ…